Tym razem widok  z "mojego" okna w biurze  w Kalmarze, zdjęcie robione aparatem z mojej…… komórki.

A CO!!! JUŻ MNIE CAŁKOWICIE OPANOWAŁA MANIA FOTOGRAFOWANIA.

Następne hobby,czy raczej obsesja i uzależnienie????

Ciekawe,co by na to powiedział…psychiatra,ale na wszelki wypadek tam z wizytą się nie wybieram.

Zdjęcie zza siatki ,założonej na szybę , nawet ciekawie wygląda,prawda?

Tak bardziej tajemniczo.

I O TO CHODZI !!!!!

  moje okno na świat

Siedzę całe dnie i wieczory  przy tym moim otwartym oknie i mam rezultat-następne katarzysko.

Kicham,prycham,smarkam,kaszlę,a tu dopiero poniedziałek……

A wszystko przez te moje papierosy,niestety palę i…smrodzę całej rodzinie (mimo zamkniętych szczelnie drzwi i włączonemu wiatraczkowi,okropnie brzęczącemu zresztą skądinąd.

No cóż.

Moja rodzina wybitnie wyczulona jest na moje papierosy ( ciekawe,dlaczego nie przeszkadzają te wypalone przez Monikę???),czasami nawet otwierają drzwi na klatkę schodową (zapraszają złodzieji???) i na balkon,żeby się wietrzyło.

Tak to jest,gdy człowiek mieszka nie sam…

Ale cóż,niestety w totolotka nie wygrałam tego marnego  miliona,więc na własne mieszkanie narazie liczyć nie mogę,chyba,że jakiś cud się zdarzy????

Chociaż moja Ciocia Irena zawsze mawiała: Umiesz liczyć?Licz na siebie…

Więc liczę i…mam skutki.

Już nie naliczę nawet,ile okazji na własne mieszkanie przeleciało mi w życiu koło nosa.

Zawsze na jakąś przeszkodę natrafiałam.

Gdyby ktoś teraz mnie spytał o moje największe marzenie życia,bez wachania odpowiedziałabym : WŁASNE MIESZKANIE.

Nawet malutkie,ale własne,jednoosobowe.

Ale jest,jak jest i z tego cieszyć się muszę.

Nawet głupi katar nie może przerwać mi szczęścia życia.

Przedemną pięć dni pracy,a ja już czekam na sobotnie spotkanie z Basią i Martą,gdy przy piwku poomawiamy ,już konstruktywnie nasze czatowskie spotkanie 8 lipca.

Oj sporo roboty przed nami,bo chociaż i lokal i hotel już załatwiony,to teraz trzeba dokładnie omówić całą oprawę artystyczną imprezy.

A będzie sie działo,oj będzie….

Ale narazie muszę zejść na ziemię i wyruszać do mojej ukochanej pracusi,najwyższa pora.

Miłego tygodnia dla wszystkich moich kochanych czytelników.

I miłego poniedziałku (może nie szewskiego akurat) też. 

Chociaż nadal deszcze przepowiadają,przelotne co prawda,ale……… 

  Niech będzie taki słoneczny, (chociaż w duszy,jak nie może być w naturze), jak są słoneczne te  moje słoneczniki.

A kiedyś może i zaświeci nam prawdziwe i ciepłe słoneczko??????