Jestem tu…co ja tutaj robię???

No tak, tutaj co robię,zamiast na balety,ja tup, tup do kawiarenki….

Ale obowiązek wzywa,niektórzy może by się rozczarowali,gdybym nic nie wspomniała chociaż,co ze mną?

A co jest ze mną? No ,żyję i mam się świetnie.

Co prawda wczorajszy I-szy dzień zabiegów nieco mnie wykończył i już o 21 przykładnie leżałam w łóżeczku,ba,nie tylko leżałam,ale spałam.

I to z….. nie,nie z jakimś tam menem,a tylko z moim ukochanym misiem Tedym,który przjechał do mnie w paczce od..Halusi.

Taka przytulanka,gdyby mi smutno było.

A Tedy jest lux,a najważniejsze,że nie chrapie i nie obraża się,jak niechcący zepchnę go z łóżka.

Wczoraj był wieczor ogniskowy,było całkiem fajnie,ale tańczyć nie miałam z kim ( po cholerę poszłam tak daleko siedzieć,nikt mnie dojrzeć nie mogł),a poza tym powiewał zimny wietrzyk,więc nieco zmarzłam i już po 20.30 poszłam do domu.

Co prawda było w sprzedaży piwko ( nie tylko),które mogłoby mnie nieco rozgrzać,ale te kalorie…

I tak się w końcu skusiłam na mały kawałek kaszanki z grila,ale słowo,zjadłam go bez chleba.

W sumie,to i tak mniej kalorii (chyba) niż szklanka piwa.

Przygrywała fajna orkiestra,zresztą z naszej sanatoryjnej kawiarni "Relax",co miałam,to posluchałam,co bylo do zjedzenia-zjadłam (ciekawe ile to kalori??) i poszłam spać.

A dzisiaj od rana,bo już od 7.15 znów się zabiegałam….

I tak minął już drugi dzień mojego pobytu i aktywnego uczestnictwa w sanatoryjnym życiu.

Najgorszy mój zabieg (tzn.najmniej przyjemny)to krioterapia,wchodzi się do komory o temp.wiecej niż minus 120 stopni,brr okropnie tam zimno i w dodatku  trzeba wytrzymać  w tym mrozie całe trzy minuty.

To znaczy wczoraj była tylko minuta,dzisiaj  dwie,a jutro już trzy.

W dodatku schodzi się tam w dół  po 10 schodkach,w oparach mgły i to w drewniakach,dobrze że są poręcze,bo dzisiaj omalże się na tych nieco śliskawych schodkach  nie wywaliłam.

Moment wyjścia z kabiny jest jeszcze gorszy,bo wtedy dopiero nic się nie widzi ( parafrazując Maxa z Seksmisji : nic nie widze,mgłę widzę),a tym drewniakiem ciężko ten pierwszy schodek namierzyć.

Po krioterapii są obowiązkowe ćwiczenia,dzisiaj jechałam na rowerku około 5km,a zrobiłam je w 15 minut.

Ale dzisiaj już nieco lepiej sie czuję,mniej zmęczona, chyba jestem nieco już oswojona z tym wysiłkiem -w końcu w basenie też ćwiczę,a nawet trochę i pływam).

To by było na tyle.

Jeszcze na moment kuknę,co tam w naszym "Relaxie" słychać i lecę do pokoju.

Wszak Tedy na mnie czeka………