krakowskim targiem

Może na starość staję się trochę dzikuską, ale lubię być sama.
Rodzina wyjechała, pies w tęsknocie przytulony do pana kanapy smacznie spał, w domu cisza, nawet mój telefon komórkowy przestał w pewnym momencie działać, właśnie, mam taki przycisk do wyłączania  dźwięku telefonu z boku komórki i gdy niechcący tym ” prztyczkiem” o coś zawadzę ( np o kabelek monitora, na którego półeczce  kładę komórkę) telefon milczy, co najwyżej działa tylko wibracja, ale to za mało, gdy człowiek zasypia  oglądając na przykład jakiś film na kompie, a sen przychodzi wtedy tak szybko, wystarczy, że tylko głowę do poduszki przyłożę i chwilę  coś tam pooglądam, już oczy robią mi się jak z ołowiu i odpływam w senną krainę, oczywiście w dzień, bo w nocy dalej przerabiam temat: jestem śpiąca, więc wyłączam komputer i w tym momencie sen odpływa na jakieś 2-3 godziny.
Z tym samo wyłączającym się telefonem mam kłopot, muszę co jakiś czas sprawdzać, czy „prztyczek” jest u góry ( wtedy telefon dzwoni), czy na dole ( wtedy głos dzwonka zanika), kto takie dziwne ” ustrojstwo” w tym Iphone5 wynalazł? Ciekawa jestem, czy użytkownicy  innych  telefonów tego typu też mają takie kłopoty, czy tylko ja mam taki wyjątkowy egzemplarz. Chociaż nie, na początku nie było takich turbulencji z tą moją komórką, dopiero od pewnego czasu tak mi się zdarza i to coraz częściej. Najpierw zdenerwowałam się, że mi się telefon popsuł i nie będzie już nigdy pełnosprawny, ale potem poszukałam na forum w czym tkwi problem. Może jest to związane z założeniem dodatkowej ochrony na aparat, która gdzieś tam na coś uciska i przełącza ten „prztyczek”? Kto wie, muszę się kogoś mądrego poradzić w tej kwestii.
No, ale wracając do tej ciszy, wczoraj  późnym popołudniem przyszedł na chwilkę Ksawer z Dianą, aby zabrać psa do siebie, chwilę siedzieliśmy wspólnie, coś tam przekąsiliśmy i w momencie, gdy Pepa zauważyła, że jej miseczki i jedzonko zostało zapakowane do siatki, natychmiast się orzeźwiła i już była gotowa iść z tego pustego  i smutnego ( dla niej) domu. Może i lepiej, bo  chyba jakoś mniej boleśnie poza domem tą rodzinną  rozłąkę ścierpi?. Widocznie moja osoba nie jest dla niej aż tak ważna, trudno, jestem tylko jednostką z jej stada, ta ważniejsza  część  stada chwilowo  ją opuściła, stąd ta tęsknota.
Zostałam więc sama ( nie licząc szczura w klatce)  w tym dużym i pustym moim mieszkaniu i… wcale nie cierpię, ba  nie bałam się ani złych duchów, ani samotności.
Szczurka nakarmiłam i do późna, aż do totalnego zmęczenia oglądałam sobie różne seriale.

A dzisiaj  wszyscy śpiewamy sobie wesoło ( nie patrząc oczywiście na pogodę) : Lato, lato wszędzie, zwariowało, oszalało moje serce.
Co prawda moje serce akurat ani nie zwariowało, ani nie oszalało ( no na przykład z miłości), co nie zmienia wcale faktu, że dzisiaj mamy astronomiczny pierwszy dzień lata.

http://youtu.be/eaHbjnXItXc